trębacz

  • osoba, która na trąbce lub trąbie bądź na rogu wykonuje utwory muzyczne lub sygnały informujące o czymś
  • W D. i B. lm spotykana również forma  trębaczów .

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

    muzyka

    • czarnoskóry; amerykański, dworski, francuski, krakowski, miejski, polski; awangardowy, jazzowy; ceniony, legendarny, słynny; genialny, najlepszy, wybitny, znakomity trębacz; trębacz myśliwski
    • trębacz z wieży (ratuszowej, zegarowej...)
    • trębacz i kompozytor, trębacz i puzonista, trębacz i wokalista
    • oddział, zespół trębaczy
    • trębacz gra coś, odegrał/odgrywa coś; trębacze zagrali
    • grany, odgrywany przez trębacza
  • Już po raz drugi w tym roku będziemy mieli okazję posłuchać gry Tomasza Stańki - mistrza trąbki. Znany na całym świecie współczesny trębacz jazzowy z towarzyszącymi mu muzykami zagra za kilka dni w Krakowie.

    źródło: NKJP: (EBnis): Mistrz trąbki, Gazeta Krakowska, 2002-12-02

    Do moich obowiązków kapelmistrza należy gra intrad na żywo, nauczanie ojców i braci paulinów tejże gry i, oczywiście, prowadzenie jasnogórskiej orkiestry dętej - informuje trębacz.

    źródło: NKJP: Halina Piwowarska: Człowiek - Orkiestra, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska”, nr 12 (644), 2004-03-25

    O Mongolii wiemy tylko tyle, że w 1241 roku jej wojownicy spustoszyli południe naszego kraju. Mało kto już słyszał, że pamiątką po tym najeździe jest m.in. fragment hejnału, jaki codziennie wygrywa trębacz z wieży krakowskiego kościoła Mariackiego.

    źródło: NKJP: Elżbieta Piersiakowa: Dolina jednej jurty, Dziennik Zachodni, 2003-06-09

    Wszyscy członkowie zespołu są trębaczami - hobbystami, miłośnikami gry na rogach myśliwskich.

    źródło: NKJP: ŻYR MEK: Jubileusz trębaczy, Gazeta Poznańska, 2002-11-09

    Głos trębaczy, którzy dmą co sił w płucach w długie trąby, ginie we wrzasku wielotysięcznych wiwatujących tłumów. Spartakus unosi rękę powitalnie i uśmiecha się. [...] Wodzowie zajmują miejsca na przygotowanej dla nich trybunie. Wiwatujący i trąby milkną. W pełnej oczekiwania ciszy wysuwa się na środek stadionu jeden trębacz, uroczyście podnosi do ust swoją trąbkę i krótki sygnał daje znak rozpoczęcia uroczystości.

    źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. trębacz
    trębacze
    ndepr
    trębacze
    depr
    D. trębacza
    trębaczy
    C. trębaczowi
    trębaczom
    B. trębacza
    trębaczy
    N. trębaczem
    trębaczami
    Ms. trębaczu
    trębaczach
    W. trębaczu
    trębacze
    ndepr
    trębacze
    depr
  • Zob.  trąba 

CHRONOLOGIZACJA:
1420, SStp
Data ostatniej modyfikacji: 07.11.2017