ogarek
- 
    
    książk. mały, niedopalony kawałek papierosa, świecy lub pochodni
 - 
    
    
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
sprzęty domowe i przedmioty codziennego użytku - 
    
    
- ogarek papierosa, świecy, świeczki
 
 - 
    
    
Gdy śmierć nadeszła, zapalano świecę, gromnicę lub ogarek, by w ten sposób oświetlić odchodzącej duszy drogę do nieznanego świata.
źródło: NKJP: Krzysztof Jarosławski: Obyczaj, Rzeczpospolita, 1997
Zaciągnąłem się parę razy i podałem ogarek Gąsiorowi.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1955
Adam zastanawiał się przy dogasającym ogarku, jaka jest różnica między niechęcią, lękiem i grozą [...].
źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Senność, 2009
Wszędzie dookoła było ciemno. Potem, dużo później, wyobrażałem sobie to miejsce jako średniowieczne kazamaty, przesiąknięte ludzkim strachem i bólem, rozświetlone ogarkami pochodni.
źródło: NKJP: Internet
[...] zapalała ogarki świec, porozkładane w załomach piwnicznych murów.
źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
 - 
    
    
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ogarek 
ogarki 
D. ogarka 
ogarków 
C. ogarkowi 
ogarkom 
B. ogarek 
ogarki 
N. ogarkiem 
ogarkami 
Ms. ogarku 
ogarkach 
W. ogarku 
ogarki 
 - 
    
    
                                    + ogarek + (CZEGO) - 
    
    
ogsł. *o(b)garъkъ 'coś opalonego ze wszystkich stron, nadpalonego, nie spalonego do końca'
Forma słowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym od psł. *o(b)garati 'opalać, spalać dookoła, powierzchownie' z przedrostkiem *ob- od psł. *garati 'palić się, spalać się', związanego z psł. *gorěti 'palić się płomieniem, płonąć, świecić'; zob. gorzeć