żywioł - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

niebezpieczna dla człowieka siła natury

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Pogoda

hiperonimy:

siła

morski, powodziowy, śnieżny, wodny, zimowy; potężny, wielki; rozpętany, rozszalały, szalejący; groźny, niebezpieczny, niszczący, niszczycielski, zabójczy; dziki, nieobliczalny, nieokiełznany, nieprzewidywalny; straszliwy, straszny żywioł
żywioł ognia, powietrza, wody, ziemi; powodzi; żywioły natury, przyrody
atak, napór; energia, siła; ofiara, skutki żywiołu; walka żywiołów
bezradność, bezsilność; pokora wobec żywiołu
walka, zmagania z żywiołem
bezradny wobec żywiołu
żywioł rozpętał się, szaleje, zaatakował; niszczy coś, pochłonął kogoś/coś, uszkodził coś, zniszczył coś; działanie żywiołu
okiełznać, opanować żywioł
zagrożony żywiołem
ucierpieć od żywiołu
dotknięty, nawiedzony; poszkodowany, zniszczony przez żywioł
zapanować nad żywiołem; chronić coś przed żywiołem; walczyć, zmagać się; uporać się z żywiołem

	Jestem w pośrodku straszliwego potopu, w samym wnętrzu rozszalałego żywiołu [...]. źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995
	Widziałam strażaków w akcji i wiem, że ryzykowali często swoim zdrowiem, a nawet życiem, niosąc pomoc zagrożonemu żywiołem człowiekowi. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 27.07.2001
	Do autentycznych wydarzeń zmagania się człowieka z szalejącym żywiołem wody odwołuje się „Gniew oceanu” [...]. źródło: NKJP: Walka z żywiołem, Dziennik Polski, 2000-08-24
	Trzy groźne żywioły chyba się sprzysięgły, by zniszczyć tajgę. Wicher rwał ją pazurami [...], gwałtowne strumienie deszczu wyrywały jej ziemię spod stóp, a pioruny przypiekały żywym ogniem. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1996

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

zach. psł. *živelъ 'żywa istota, stworzenie, to, co żyje'

Od psł. *živъ z rzadkim przyrostkiem *-elъ.
Zob. żywy