zruszyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

uderzając w coś, trzęsąc lub poruszając, spowodować, że coś zbitego stanie się sypkie lub luźniejsze

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

synonimy:

wzruszyć

	Jeżeli po podlewaniu ziemia zeskorupiła się, trzeba ją zruszyć motyką. źródło: NKJP: Grażyna Zubrzycka: Rzadko, ale obficie, Wieczór Wybrzeża, 2001-06-09
	Wczoraj napracowałam się na działce, wszystko popieliłam, zruszyłam ziemię, w nocy przyszła ulewa i wszystko zbiła [...]. źródło: Internet: dzialkowicz.fora.pl
	Wczoraj zmiatano piach z poboczy ulicy Sienkiewicza [...]. Nie obyło się bez łopat, bo najpierw trzeba było zruszyć przylegające do asfaltu warstwy. Kupki szarej ziemi pomieszanej z żużlem od razu ładowano na samochód i wywożono. źródło: NKJP: (WOJ.): Wielkie sprzątanie, Dziennik Polski, 2005-03-26
	- Mam w domu piec i dwa razy w sezonie muszę go wyczyścić. Żeby wyrzucić popiół, trzeba go trochę zwilżyć. Nie jest on jednak mokry, po prostu trochę się w pojemniku ubija i, żeby się wysypał, trzeba go zruszyć - mówi człuchowianin. źródło: NKJP: Beata Gliwka: Nie poradzili sobie z kubłem popiołu, Dziennik Bałtycki, 2009-02-17
	Śmierć nastąpiła szybko a waląca się z góry ziemia gliniasta, zruszona wskutek upadku, pokryła mamuta nadzwyczaj prędko. źródło: NKJP: Maciej Krzeptowski: Wyprawa jachtu „Maria” dookoła świata w latach 1999-2003, Wszechświat, 2005-10-01

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zruszyłem +(e)m zruszył	zruszyłam +(e)m zruszyła	zruszyłom +(e)m zruszyło	zruszyliśmy +(e)śmy zruszyli	zruszyłyśmy +(e)śmy zruszyły
2 os.	zruszyłeś +(e)ś zruszył	zruszyłaś +(e)ś zruszyła	zruszyłoś +(e)ś zruszyło	zruszyliście +(e)ście zruszyli	zruszyłyście +(e)ście zruszyły
3 os.	zruszył	zruszyła	zruszyło	zruszyli	zruszyły

bezosobnik: zruszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zruszmy
2 os.	zrusz	zruszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zruszyłbym bym zruszył	zruszyłabym bym zruszyła	zruszyłobym bym zruszyło	zruszylibyśmy byśmy zruszyli	zruszyłybyśmy byśmy zruszyły
2 os.	zruszyłbyś byś zruszył	zruszyłabyś byś zruszyła	zruszyłobyś byś zruszyło	zruszylibyście byście zruszyli	zruszyłybyście byście zruszyły
3 os.	zruszyłby by zruszył	zruszyłaby by zruszyła	zruszyłoby by zruszyło	zruszyliby by zruszyli	zruszyłyby by zruszyły

bezosobnik: zruszono by

bezokolicznik: zruszyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zruszywszy

gerundium: zruszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zruszony

odpowiednik aspektowy: zruszać

+

zruszyć

+

CO + (CZYM)

Zob. ruszyć