zasądzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

zażądać czegoś od kogoś sądownie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

sąd

Ona ma obsesję. Nie wrócę do niej, bo się boję. Zasądzę ją o alimenty! Będę walczyć o swoje prawa.

źródło: NKJP: Wojciech Tochman: Kriszna nie całkiem szczęśliwy, Gazeta Wyborcza, 1993-09-13

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zasądziłem +(e)m zasądził	zasądziłam +(e)m zasądziła	zasądziłom +(e)m zasądziło	zasądziliśmy +(e)śmy zasądzili	zasądziłyśmy +(e)śmy zasądziły
2 os.	zasądziłeś +(e)ś zasądził	zasądziłaś +(e)ś zasądziła	zasądziłoś +(e)ś zasądziło	zasądziliście +(e)ście zasądzili	zasądziłyście +(e)ście zasądziły
3 os.	zasądził	zasądziła	zasądziło	zasądzili	zasądziły

bezosobnik: zasądzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zasądźmy
2 os.	zasądź	zasądźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zasądziłbym bym zasądził	zasądziłabym bym zasądziła	zasądziłobym bym zasądziło	zasądzilibyśmy byśmy zasądzili	zasądziłybyśmy byśmy zasądziły
2 os.	zasądziłbyś byś zasądził	zasądziłabyś byś zasądziła	zasądziłobyś byś zasądziło	zasądzilibyście byście zasądzili	zasądziłybyście byście zasądziły
3 os.	zasądziłby by zasądził	zasądziłaby by zasądziła	zasądziłoby by zasądziło	zasądziliby by zasądzili	zasądziłyby by zasądziły

bezosobnik: zasądzono by

bezokolicznik: zasądzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zasądziwszy

gerundium: zasądzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zasądzony

odpowiednik aspektowy: zasądzać

+

zasądzić

+

KOGO + o CO

Zob. sądzić