-
1.
gruby, niekształtny kij służący do podpierania się przy chodzeniu -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
turystyka -
hiperonimy: kij
-
- pielgrzymi, żebraczy kostur
- kostur i plecak, kostur i sakwa podróżna
- chwycić, wypuścić kostur
- podpierać się, pogrozić kosturem
- chodzić z kosturem
- opierać się, wspierać się na kosturze
-
Starzec dzierżył kostur, dziwny, sękaty, koślawy, fantastycznie powyginany, istny wąż zastygły w paroksyzmach męki.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Z grubym kosturem w dłoni szedł tam, gdzie go nogi poniosą, bez ustanku lamentując nad swym losem.
źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
Kobiety z Kernow szły z trudem, potykając się i wspierając na kosturach, ale żadna nie uroniła słowa skargi.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kostur
kostury
D. kostura
kosturów
C. kosturowi
kosturom
B. kostur
kostury
N. kosturem
kosturami
Ms. kosturze
kosturach
W. kosturze
kostury
-
psł. *kosturъ 'coś kościanego, zrobionego z kości'