przekuć - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przekułem +(e)m przekuł	przekułam +(e)m przekuła	przekułom +(e)m przekuło	przekuliśmy +(e)śmy przekuli	przekułyśmy +(e)śmy przekuły
2 os.	przekułeś +(e)ś przekuł	przekułaś +(e)ś przekuła	przekułoś +(e)ś przekuło	przekuliście +(e)ście przekuli	przekułyście +(e)ście przekuły
3 os.	przekuł	przekuła	przekuło	przekuli	przekuły

bezosobnik: przekuto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przekujmy
2 os.	przekuj	przekujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przekułbym bym przekuł	przekułabym bym przekuła	przekułobym bym przekuło	przekulibyśmy byśmy przekuli	przekułybyśmy byśmy przekuły
2 os.	przekułbyś byś przekuł	przekułabyś byś przekuła	przekułobyś byś przekuło	przekulibyście byście przekuli	przekułybyście byście przekuły
3 os.	przekułby by przekuł	przekułaby by przekuła	przekułoby by przekuło	przekuliby by przekuli	przekułyby by przekuły

bezosobnik: przekuto by

bezokolicznik: przekuć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przekuwszy

gerundium: przekucie

imiesłów przymiotnikowy bierny: przekuty

odpowiednik aspektowy: przekuwać

+

przekuć

+

CO

Zob. kuć