-
1.
książk. wyrażenie wprowadzające zdania po innych wyrażeniach nazywających wiedzę, chcenie, akty mowne -
w zdaniu wprowadzającym iż występują czasowniki lub rzeczowniki odnoszące się do mówienia, woli, chcenia, wiedzy, np. mówić, twierdzić, tłumaczyć, przepraszać, pisać, przeczytać, wierzyć, myśleć, sądzić, pamiętać, zapomnieć, wiedzieć, oznaczać, rozumieć, wnioskować, wynikać, okazać się, przekonać, spodziewać się, cieszyć się; fakt, wiadomość, informacja, znak, zasada, fakt, świadomość, szczęście, wrażenie, obawa, pogląd
-
- częściej że
-
(quasi)antonimy: jakoby
-
Trzeba tylko dodać, iż po kilku dniach wszystko wracało do normy.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
Choć nie patrzę na Suzanne, czuję doskonale, że zatrzymała się przy jakimś wyrazie i tylko udaje, iż czyta dalej.
źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995
Wprawdzie podkreślano w prasie, że zdarza się, iż różni ludzie trafiają do kopalń, ale nie było to pisanie o tych, którzy przysparzali górnictwu kłopotów.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Górnik polski, 2005
Miała nadzieję, że w ten dyskretny sposób zapewni adresata, iż doskonale pamięta jego wykłady z polskiej idiomatyki, gdzie „robić coś na kolanie” oznaczało: czynić coś pospiesznie, niedokładnie, ot, byle jak (B. gorąco odradzał studentom takie właśnie postępowanie) […].
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1999
Instynkt, który funkcjonuje wedle zasady, iż tylko jedno rozwiązanie jest możliwe, nie wymaga świadomości, która stanowi miarę dystansu pomiędzy przedstawieniem i działaniem i dopuszcza wybór spośród różnych dostępnych opcji.
źródło: NKJP: Leszek Kołakowski: Bergson, 1997
-
część mowy: włącznik
-
Zd.Nadrz._, iż _Zd.Podrz.
iż _Zd.Podrz., _Zd.Nadrz.
w Zd.Podrz. Cz. lub Rz. nazywający wiedzę, mówienie, chcenieograniczenia zakresu użycia:nie: Cz. t. rozk.szyk: stały: interpozycja -
psł. *jьže 'który'