postukać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

kilkakrotnie lekko uderzyć w jakąś część swojego ciała lub w coś, co ma się na sobie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

synonimy:

popukać się

	Lufą pistoletu postukał się po pagonach. źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
	W odpowiedzi na to pytanie Vittorio tylko postukał się palcem w czoło. źródło: NKJP: Jacek Dukaj: Czarne oceany, 2001
	- Myśli pan, że byłam trochę...? - postukała się wymownie po szyi. - Fakt, wypiłam sporo. Ale wiedziałam, co się ze mną dzieje. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
	Wiem, że duża część Polaków uśmiechnie się dobrotliwie na tak wypowiedziane przeze mnie zdanie, a ci bardziej odważni postukają się palcem w czoło, uzewnętrzniając w ten sposób swój stosunek do mojej opinii. źródło: NKJP: Aleksander Sowa: Fiat 126p. Mały Wielki Samochód, 2008
	Postukaj się w nerkę. Jak nie boli przy uderzeniu, to kręgosłup. Mało prawdopodobne, żeby to nerka... źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	postukałem się +(e)m się postukał	postukałam się +(e)m się postukała	postukałom się +(e)m się postukało	postukaliśmy się +(e)śmy się postukali	postukałyśmy się +(e)śmy się postukały
2 os.	postukałeś się +(e)ś się postukał	postukałaś się +(e)ś się postukała	postukałoś się +(e)ś się postukało	postukaliście się +(e)ście się postukali	postukałyście się +(e)ście się postukały
3 os.	postukał się	postukała się	postukało się	postukali się	postukały się

bezosobnik: postukano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		postukajmy się
2 os.	postukaj się	postukajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	postukałbym się bym się postukał	postukałabym się bym się postukała	postukałobym się bym się postukało	postukalibyśmy się byśmy się postukali	postukałybyśmy się byśmy się postukały
2 os.	postukałbyś się byś się postukał	postukałabyś się byś się postukała	postukałobyś się byś się postukało	postukalibyście się byście się postukali	postukałybyście się byście się postukały
3 os.	postukałby się by się postukał	postukałaby się by się postukała	postukałoby się by się postukało	postukaliby się by się postukali	postukałyby się by się postukały

bezosobnik: postukano by się

bezokolicznik: postukać się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: postukawszy się

gerundium: postukanie się

rodzaj gramatyczny: dk

+

postukać się

+

po CZYM | w CO + (CZYM)

Zob. stukać