-
1.
rel. członek zgromadzenia zakonnego oblatów -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
hiperonimy: zakonnik
-
- Moja decyzja musiała być dojrzała. Oblaci składają ślub wytrwania w zakonie aż do śmierci.
źródło: NKJP: Maciej Łosiak: Strażnik ksiąg, Gazeta Poznańska, 2004-01-09
Oblaci prowadzą też działalność duszpasterską: w niedzielę odprawiają sześć mszy, a w zwykły dzień pięć.
źródło: NKJP: Maria Giedz: Powrót do świetności, Dziennik Bałtycki, 2003-10-12
Oblat zginął za to, że... ochrzcił czarnego chłopca. Taką karę wymierzył duchownemu ojciec dziecka, który był mahometaninem.
źródło: NKJP: Jacek Piwnicki: Małpa smakuje tylko z whisky, Dziennik Łódzki, 2003-04-25
I tak siedząc na schodkach pod amboną, na której stał o. Leon, pierwszy oblat, który mnie tak zachwycił, gapiliśmy się na niego, a nasze serca zaczęły wypełniać marzenia.
źródło: NKJP: Elwira Kucharska: Siła przyciągania, czyli polskie losy, 2008
W szeregi seminarzystów wstąpiło osiemnastu kleryków. To po tej uczelni pojadą w świat uczyć religii i pomagać miejscowej ludności. Oblatów spotkać można na Filipinach, Madagaskarze, w Kamerunie.
źródło: NKJP: Anna Wyrwa-Sadowska: Chcą być misjonarzami. Są pełni wiary, Polska Głos Wielkopolski, 2005-10-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. oblat
oblaci
ndepr oblaty
depr D. oblata
oblatów
C. oblatowi
oblatom
B. oblata
oblatów
N. oblatem
oblatami
Ms. oblacie
oblatach
W. oblacie
oblaci
ndepr oblaty
depr -
internac.
ang. oblate
fr. oblat
niem. Oblate
z łac. oblātus 'ofiarowany'