trucht

Obie klacze gryzły wędzidła, rwąc się do dalszego biegu, lecz jeźdźcy utrzymywali je w umiarkowanym truchcie.

źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Piołun i miód Kroniki Drugiego Kręgu Księga III, 2003

Cofam się, zaczynam kluczyć, mylić tropy. Ciągle jednak słyszę za plecami ciężki trucht rannego słonia.

źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Doktor Twardowski, 1977

Niekiedy ziemia zadudniła od ciężkiego truchtu stada żubrów lub turów.

źródło: NKJP: Zygmunt Rola: Tajemnice Ostrowa Tumskiego, 2000

[...] jeździliśmy na osiołkach w ozdobnych, bogato haftowanych derkach pod siodłem, w którym siedziało się jak na tronie i bezlitośnie kłuło się zaostrzonym patykiem szyję zwierzęcia z okrzykiem: – H-ciuciu, h-ciuciu! i zapamiętałem ten pokorny trucht zwierzęcia, lekki i wesoły, [...]

źródło: NKJP: Andrzej Czcibor-Piotrowski: Cud w Esfahanie, 2001