stuknąć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stuknąłem się +(e)m się stuknął	stuknęłam się +(e)m się stuknęła	stuknęłom się +(e)m się stuknęło	stuknęliśmy się +(e)śmy się stuknęli	stuknęłyśmy się +(e)śmy się stuknęły
2 os.	stuknąłeś się +(e)ś się stuknął	stuknęłaś się +(e)ś się stuknęła	stuknęłoś się +(e)ś się stuknęło	stuknęliście się +(e)ście się stuknęli	stuknęłyście się +(e)ście się stuknęły
3 os.	stuknął się	stuknęła się	stuknęło się	stuknęli się	stuknęły się

bezosobnik: stuknięto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stuknijmy się
2 os.	stuknij się	stuknijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stuknąłbym się bym się stuknął	stuknęłabym się bym się stuknęła	stuknęłobym się bym się stuknęło	stuknęlibyśmy się byśmy się stuknęli	stuknęłybyśmy się byśmy się stuknęły
2 os.	stuknąłbyś się byś się stuknął	stuknęłabyś się byś się stuknęła	stuknęłobyś się byś się stuknęło	stuknęlibyście się byście się stuknęli	stuknęłybyście się byście się stuknęły
3 os.	stuknąłby się by się stuknął	stuknęłaby się by się stuknęła	stuknęłoby się by się stuknęło	stuknęliby się by się stuknęli	stuknęłyby się by się stuknęły

bezosobnik: stuknięto by się

bezokolicznik: stuknąć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stuknąwszy się

gerundium: stuknięcie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: stukać się

+

stuknąć się

+

(z KIM)

Zob. stukać