nakrzyczeć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zganić kogoś, mówiąc do niego bardzo głośno i podniesionym tonem przez dłuższy czas

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

synonimy:

naryczeć

	Król, zamiast nakrzyczeć na dziecko, zapytał, czy jest coś, co mógłby dla niego zrobić. źródło: NKJP: Agnieszka Kozak: W poszukiwaniu siebie bajki terapeutyczne dla dorosłych, 2009
	Na mamę nikt nie nakrzyczał za nieostrożność. źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
	Stanisław Lem nakrzyczał na mnie, gdy przed laty powiedziałem mu, że chcę pisać. źródło: NKJP: (MSZ): Podróż w dorosłość, Gazeta Krakowska, 2003-12-18
	Mama się trochę boi, ale tatuś na nią nakrzyczał, że chce zrobić ze mnie kalekę. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy. Zdrada, 1991
	Nakrzyczałam na niego, żeby nie robił z domu półświatka, wzięłam tasak do ręki i wywaliłam go za drzwi. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Monografia grzechów z dziennika 1978-1989, 2006
	Kiedyś dentystka nakrzyczała na mnie: „Jak pani mogła doprowadzić zęby do takiego stanu?” i więcej nie chciałam z nią mieć do czynienia. źródło: NKJP: Anna Dodziuk: Wyjść z matni. Proste rozmowy o zgubnym nałogu, 1994

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakrzyczałem +(e)m nakrzyczał	nakrzyczałam +(e)m nakrzyczała	nakrzyczałom +(e)m nakrzyczało	nakrzyczeliśmy +(e)śmy nakrzyczeli	nakrzyczałyśmy +(e)śmy nakrzyczały
2 os.	nakrzyczałeś +(e)ś nakrzyczał	nakrzyczałaś +(e)ś nakrzyczała	nakrzyczałoś +(e)ś nakrzyczało	nakrzyczeliście +(e)ście nakrzyczeli	nakrzyczałyście +(e)ście nakrzyczały
3 os.	nakrzyczał	nakrzyczała	nakrzyczało	nakrzyczeli	nakrzyczały

bezosobnik: nakrzyczano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nakrzyczmy
2 os.	nakrzycz	nakrzyczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nakrzyczałbym bym nakrzyczał	nakrzyczałabym bym nakrzyczała	nakrzyczałobym bym nakrzyczało	nakrzyczelibyśmy byśmy nakrzyczeli	nakrzyczałybyśmy byśmy nakrzyczały
2 os.	nakrzyczałbyś byś nakrzyczał	nakrzyczałabyś byś nakrzyczała	nakrzyczałobyś byś nakrzyczało	nakrzyczelibyście byście nakrzyczeli	nakrzyczałybyście byście nakrzyczały
3 os.	nakrzyczałby by nakrzyczał	nakrzyczałaby by nakrzyczała	nakrzyczałoby by nakrzyczało	nakrzyczeliby by nakrzyczeli	nakrzyczałyby by nakrzyczały

bezosobnik: nakrzyczano by

bezokolicznik: nakrzyczeć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nakrzyczawszy

gerundium: nakrzyczenie

rodzaj gramatyczny: dk

+	nakrzyczeć	+	na KOGO + (za CO)
+	nakrzyczeć	+	na KOGO + (gdy ZDANIE \| że ZDANIE \| żeby ZDANIE)
+	nakrzyczeć	+	na KOGO + MOWA WPROST

Zob. krzyczeć