-
1.
daw. późne popołudnie, kiedy słońce już zachodzi i zaczyna się robić ciemno -
Formy: odwieczerzem , odwieczerzą , odwieczerzami używane jako przysłówki.
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
słońce i księżyc, pory dnia -
[...] wypadło podróż odłożyć na po Godach. Anusia, dowiedziawszy się o tym, wybuchnęła płaczem i płakała przez cały odwieczerz.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953
I akurat wtedy, wczesnym, jesiennym odwieczerzem, do chaty zaszło dwóch chłopów.
źródło: Wasil Bykau: Ściana, 1997 (komunikat.org)
Jednej styczniowej odwieczerzy, spędzanej jak każda inna w macierzystym Instytucie Języka Polskiego, [...] umyśliłem pojechać do domowego legowiska ostatnią czternastką o godzinie 22.51, a nie, jak to miałem w zwyczaju, conocną taryfą.
źródło: Wacław Twardzik: Przypowieść o nocnych miłośnikach i szyderczym ogonie, Dekada Literacka, 2008 (nowa.dekadaliteracka.com.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. odwieczerz
odwieczerze
D. odwieczerza
odwieczerzy
odwieczerzów
odwieczerzy
C. odwieczerzowi
odwieczerzy
odwieczerzom
B. odwieczerz
odwieczerze
N. odwieczerzem
odwieczerzą
odwieczerzami
Ms. odwieczerzu
odwieczerzy
odwieczerzach
W. odwieczerzu
odwieczerzy
odwieczerze
-
Od wyrażenia przyimkowego od wieczerzy ; zob. wieczerza