bezceremonialność - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

cecha kogoś, kto nie przestrzega niektórych norm towarzyskich, zachowując się nazbyt swobodnie, bezpośrednio i nie zawsze taktownie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

obcesowość

	Bezceremonialność zawsze wnerwiała sierżanta, więc i teraz żachnął się w obronie dobrych manier. źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
	Rosyjska blokada przeprowadzona bez konsultacji z Gruzinami oraz bezceremonialność gen. Nikołajewa oburzyły gruzińskiego prezydenta Eduarda Szewardnadze do tego stopnia, że ostentacyjnie odwołał wizytę w rosyjskiej stolicy z okazji obchodów jej 850-lecia. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Cztery tysiące ludzi..., Gazeta Wyborcza, 1997-11-19
	Pytała, czy się na nią obraziłam, czy zaszokowała mnie jej bezceremonialność. Pisała, że przeprasza i że to się więcej nie powtórzy. źródło: NKJP: Anna Łabudzińska: Niedopełnienie, Esensja, 2009-04-08
	On uważał nas po prostu za przyjaciół. Traktowaliśmy go ze szczególnym połączeniem uwielbienia i bezceremonialności. źródło: NKJP: Tadeusz Sobolewski: Poeta pierwszego kontaktu, Polityka, 2007-04-28

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

	+	bezceremonialność	+	(CZEGO)
	+	bezceremonialność	+	CZYJA

Zob. bezceremonialny