rozkuć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

o koniu: zgubić podkowę lub podkowy

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwierzęta domowe i hodowlane

Dziś na przykład historia z podkuwaczem. Komuś tam w zwiadzie koń się rozkuł i wzdłuż baterii podano wezwanie: „podkuwacz do przodu”.

źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955

[...] koń się rozkuł i przez tydzień chodzenia boso raptem tylko na wybiegu zostawił sobie strzępy kopyt.

źródło: Internet: forum.swiatkoni.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkułem się +(e)m się rozkuł	rozkułam się +(e)m się rozkuła	rozkułom się +(e)m się rozkuło	rozkuliśmy się +(e)śmy się rozkuli	rozkułyśmy się +(e)śmy się rozkuły
2 os.	rozkułeś się +(e)ś się rozkuł	rozkułaś się +(e)ś się rozkuła	rozkułoś się +(e)ś się rozkuło	rozkuliście się +(e)ście się rozkuli	rozkułyście się +(e)ście się rozkuły
3 os.	rozkuł się	rozkuła się	rozkuło się	rozkuli się	rozkuły się

bezosobnik: rozkuto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozkujmy się
2 os.	rozkuj się	rozkujcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkułbym się bym się rozkuł	rozkułabym się bym się rozkuła	rozkułobym się bym się rozkuło	rozkulibyśmy się byśmy się rozkuli	rozkułybyśmy się byśmy się rozkuły
2 os.	rozkułbyś się byś się rozkuł	rozkułabyś się byś się rozkuła	rozkułobyś się byś się rozkuło	rozkulibyście się byście się rozkuli	rozkułybyście się byście się rozkuły
3 os.	rozkułby się by się rozkuł	rozkułaby się by się rozkuła	rozkułoby się by się rozkuło	rozkuliby się by się rozkuli	rozkułyby się by się rozkuły

bezosobnik: rozkuto by się

bezokolicznik: rozkuć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozkuwszy się

gerundium: rozkucie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozkuwać się

Zob. kuć