rozbabrać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. pejorat. pozostawić jakąś pracę w nieładzie przed jej ukończeniem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

rozpaprać

	Droga jest zablokowana od wielu miesięcy. Nie mam pojęcia, dlaczego rozbabrali tę ulicę i nic przez całą zimę się nie działo [...] źródło: NKJP: Katarzyna Fus: Toruń: Mickiewicza – robót drogowych ciąg dalszy, Gazeta Pomorska, 2010-02-26
	Ekipa budowlana, która kładzie rury przy Trasie Kórnickiej [...] rozbabrała ścieżki prowadzące na działki i na os. Oświecenia. źródło: NKJP: Czytelnicy: Opinie dnia, Gazeta Poznańska, 2001-10-02
	Jaka może być polityka wobec załatania dziur w jezdniach czy w sprawie budowy oczyszczalni ścieków? Ktoś te operacje może przeprowadzić szybko i tanio, kto inny sprawy rozbabrze i zostawi następcom. źródło: NKJP: Czas wielkich porzadków, Dziennik Polski, 2002-09-13
	Prokurator, choć w Kazimierzu pojawił się dopiero po kilku godzinach, wystawiając cierpliwość Lesika na ostateczną próbę, oczywiście teraz chciał rozbabrać śledztwo w sprawie śmierci zakonnika i ciągnąć je miesiącami [...] źródło: NKJP: Marcin Wroński: Officium Secretum: pies pański, 2010
	Przyjechali co prawda tutaj, ale zamiast pomóc zrobić porządek, wyrwali ze ścian kable i wszelkie metalowe części. Część rzeczy wcześniej sami poukładaliśmy. Wszystko rozbabrali - jeden z lokatorów pokazał czarne od sadzy ściany, poprzecinane kontrastującą z nimi bielą wyszarpanych dziur. źródło: NKJP: (sem): Płomienie trawiły wszystko, Nowiny Raciborskie, 2004-05-18

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbabrałem +(e)m rozbabrał	rozbabrałam +(e)m rozbabrała	rozbabrałom +(e)m rozbabrało	rozbabraliśmy +(e)śmy rozbabrali	rozbabrałyśmy +(e)śmy rozbabrały
2 os.	rozbabrałeś +(e)ś rozbabrał	rozbabrałaś +(e)ś rozbabrała	rozbabrałoś +(e)ś rozbabrało	rozbabraliście +(e)ście rozbabrali	rozbabrałyście +(e)ście rozbabrały
3 os.	rozbabrał	rozbabrała	rozbabrało	rozbabrali	rozbabrały

bezosobnik: rozbabrano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozbabrajmy rozbabrzmy
2 os.	rozbabraj rozbabrz	rozbabrajcie rozbabrzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbabrałbym bym rozbabrał	rozbabrałabym bym rozbabrała	rozbabrałobym bym rozbabrało	rozbabralibyśmy byśmy rozbabrali	rozbabrałybyśmy byśmy rozbabrały
2 os.	rozbabrałbyś byś rozbabrał	rozbabrałabyś byś rozbabrała	rozbabrałobyś byś rozbabrało	rozbabralibyście byście rozbabrali	rozbabrałybyście byście rozbabrały
3 os.	rozbabrałby by rozbabrał	rozbabrałaby by rozbabrała	rozbabrałoby by rozbabrało	rozbabraliby by rozbabrali	rozbabrałyby by rozbabrały

bezosobnik: rozbabrano by

bezokolicznik: rozbabrać

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

rozbabrawszy

gerundium: rozbabranie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozbabrany

odpowiednik aspektowy: rozbabrywać

+

rozbabrać

+

CO

Zob. babrać