wydusić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

pot. zmusić kogoś do powiedzenia lub zrobienia czegoś, na czym zależy mówiącemu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	- Wiluś, jesteś jak ja starym koniem, nie wypada nam się łudzić. Szukasz u mnie rozgrzeszenia? Co jej obiecałeś na otarcie łez? - Nic. Tylko dałem na adwokata, który zapewnił, że wydusi z oszusta forsę. źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku, 1995
	Nie wydusi pani ode mnie deklaracji, że dam po 900 zł bezrobotnym. źródło: NKJP: K. Juszczak, Czas Ostrzeszowski, 2004
	Polscy negocjatorzy, jak na rodaków przystało, w ostatniej chwili chcą wydusić z Brukseli więcej dotacji na rolnictwo, wyższe limity produkcyjne mleka i inne ustępstwa. źródło: NKJP: Komunistyczna utopia, Dziennik Polski, 2002-12-12
	KGB próbuje wydusić ze szpiega informacje, a on nic, milczy jak skała, nie pomagają żadne tortury. źródło: NKJP: Dlaczego mężczyźni kochają alkohol?, Cosmopolitan, 1998

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydusiłem +(e)m wydusił	wydusiłam +(e)m wydusiła	wydusiłom +(e)m wydusiło	wydusiliśmy +(e)śmy wydusili	wydusiłyśmy +(e)śmy wydusiły
2 os.	wydusiłeś +(e)ś wydusił	wydusiłaś +(e)ś wydusiła	wydusiłoś +(e)ś wydusiło	wydusiliście +(e)ście wydusili	wydusiłyście +(e)ście wydusiły
3 os.	wydusił	wydusiła	wydusiło	wydusili	wydusiły

bezosobnik: wyduszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyduśmy
2 os.	wyduś	wyduście

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydusiłbym bym wydusił	wydusiłabym bym wydusiła	wydusiłobym bym wydusiło	wydusilibyśmy byśmy wydusili	wydusiłybyśmy byśmy wydusiły
2 os.	wydusiłbyś byś wydusił	wydusiłabyś byś wydusiła	wydusiłobyś byś wydusiło	wydusilibyście byście wydusili	wydusiłybyście byście wydusiły
3 os.	wydusiłby by wydusił	wydusiłaby by wydusiła	wydusiłoby by wydusiło	wydusiliby by wydusili	wydusiłyby by wydusiły

bezosobnik: wyduszono by

bezokolicznik: wydusić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wydusiwszy

gerundium: wyduszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyduszony

odpowiednik aspektowy: wyduszać

+

wydusić

+

CO + z KOGO