ugór
-
roln. pole, które nie jest uprawiane przez dłuższy czas
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
rolnictwo -
hiperonimy: pole
-
- błotnisty, kamienisty; porośnięty chwastami, zachwaszczony, zorany ugór
- błota i ugory, łąki i ugory, odłogi i ugory, pola i ugory
- ileś hektarów ugorów
-
Widok [...] tych zrujnowanych, dawniej pięknych zabudowań, widok porośniętych chwastami ugorów, tam gdzie dawniej złociły się łany pszenicy i ciemną zielenią odbijały pola buraczane, był dla każdego zdrowo myślącego rolnika czymś, co można określić jednym słowem: obrzydliwość.
źródło: NKJP: Mieczysław Jałowiecki: Requiem dla ziemiaństwa, 2003
Pociąg znów jest w ruchu. Mijają łany czerwonych maków na ugorach, żółte i błękitne zagony łubinu, puste szarozielone łąki z krzakami obsypanymi białym i pstrym kwieciem [...].
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001
[...] pastwisko [...] znajdowało się daleko za wsią [...]. Był to kawał kamienistego ugoru, porośniętego ostrą trawą i drobnymi chwastami o szorstkich liściach.
źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001
Na ponad 1,5-hektarowym ugorze powstało miejsce piękne i funkcjonalne. Urządzanie parku rozpoczęto wiosną.
źródło: NKJP: Anna Szymańska: Sezon na ogrody, Gazeta Wyborcza, 1994-12-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ugór
ugory
D. ugoru
ugorów
C. ugorowi
ugorom
B. ugór
ugory
N. ugorem
ugorami
Ms. ugorze
ugorach
W. ugorze
ugory
-
psł. *ugorěti 'upalić się, wypalić się, spalić się, wyschnąć (pod działaniem ognia, słońca, wiatru)'
Ogólnosłowiański wyraz *ugorъ 'miejsce wyschnięte, wypalone przez słońce, teren celowo wypalony dla użyźnienia i przygotowania pod uprawę' to rzeczownik odczasownikowy od czasownika psł. *ugorěti.