dochować się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. w wyniku starań doczekać się zamierzonych efektów

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

hiperonimy:

doczekać się

	Dochowawszy się kolejnych dziewczynek z sekretarką, wymienioną po dekadzie na stewardesę, dostrzegł nagle w Pawle syna spadkobiercę, dziedzica fortuny i nosiciela nazwiska. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2002
	Od dwóch jeszcze klaczy ojciec chciałby dochować się źrebiąt. Jedna to Bułanka. źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
	Śmiało można powiedzieć, że Gomułka swą ortodoksyjną polityką dochował się antykomunistycznej, lewicowej opozycji i zupełnie nowego pokolenia więźniów politycznych. źródło: NKJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek: życie i narodziny legendy, 2002
	Kubacki nie dochował się żadnych uczniów i wyraźnie mu na tym nie zależało. źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
	Ze współczuciem wyjaśniłem, że nie czuję się dobrze, wchodząc między małżeństwo, i na pewno bym nie wchodził, gdyby się naturalna sytuacja nie zrobiła, że on krzywdzi młodą kobietę, a ta żyć chce inaczej, dochować się potomstwa i obdarza mnie sympatią. źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dochowałem się +(e)m się dochował	dochowałam się +(e)m się dochowała	dochowałom się +(e)m się dochowało	dochowaliśmy się +(e)śmy się dochowali	dochowałyśmy się +(e)śmy się dochowały
2 os.	dochowałeś się +(e)ś się dochował	dochowałaś się +(e)ś się dochowała	dochowałoś się +(e)ś się dochowało	dochowaliście się +(e)ście się dochowali	dochowałyście się +(e)ście się dochowały
3 os.	dochował się	dochowała się	dochowało się	dochowali się	dochowały się

bezosobnik: dochowano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dochowajmy się
2 os.	dochowaj się	dochowajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dochowałbym się bym się dochował	dochowałabym się bym się dochowała	dochowałobym się bym się dochowało	dochowalibyśmy się byśmy się dochowali	dochowałybyśmy się byśmy się dochowały
2 os.	dochowałbyś się byś się dochował	dochowałabyś się byś się dochowała	dochowałobyś się byś się dochowało	dochowalibyście się byście się dochowali	dochowałybyście się byście się dochowały
3 os.	dochowałby się by się dochował	dochowałaby się by się dochowała	dochowałoby się by się dochowało	dochowaliby się by się dochowali	dochowałyby się by się dochowały

bezosobnik: dochowano by się

bezokolicznik: dochować się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dochowawszy się

gerundium: dochowanie się

odpowiednik aspektowy: dochowywać się

+

dochować się

+

KOGO/CZEGO

Zob. chować