uczulić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować, że ktoś zaczyna się czymś bardziej interesować, zwiększając swoją czujność lub wrażliwość na coś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

uwrażliwić

uczulić młodzież, najmłodszych, uczniów; kierowców, klientów, konsumentów, lekarzy, ludzi, mieszkańców, nauczycieli, personel, policjantów, policję, pracowników, rodziców, sąsiadów, społeczeństwo, sprzedawców, straż miejską, turystów; piłkarzy, zawodników
uczulić kogoś na niebezpieczeństwo, na zagrożenia; na konieczność czegoś, na kwestię czegoś, na potrzebę czegoś, na problem czegoś, na sprawę kogoś/czegoś; na krzywdę kogoś, na los kogoś/czegoś

	Przy okazji spotkania [...] wręczył wszystkim gadżety odblaskowe i uczulił na zachowanie szczególnego bezpieczeństwa. źródło: NKJP: EK: Rypin: Rypin. Przepisy? Dobrze ja znamy, Gazeta Pomorska, 2009-12-29
	Młodzi ludzie muszą wiedzieć, na przykład, że nie wolno im przebywać w budynkach w rozbiórce, placach budowy, przy dzikich zbiornikach wodnych [...]. Należy ich uczulić, by nie rozmawiali z obcymi osobami, w szczególności, by nie dali się namówić na spacer z kimś takim. źródło: NKJP: Paweł Wodniak: Wakacyjne zagrożenia, Gazeta Krakowska, 2006-07-06
	Doktorat poświęcił twórczości Samuela Becketta. – Jego teksty uczuliły mnie na to, że literatura, myślenie i egzystencja są nierozerwalnie splecione. źródło: NKJP: Ewa Wilk, Joanna Cieśla (oprac.): Obrotny desperado, Polityka, nr 41 (2726), 2009-10-10
	I chciałabym tutaj uczulić, aby sądy były przygotowane do tego rodzaju spraw, ponieważ [...] brak terminowości w załatwianiu tych spraw powoduje, niestety, ogromne straty wśród polskich przedsiębiorców. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 28.03.2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uczuliłem +(e)m uczulił	uczuliłam +(e)m uczuliła	uczuliłom +(e)m uczuliło	uczuliliśmy +(e)śmy uczulili	uczuliłyśmy +(e)śmy uczuliły
2 os.	uczuliłeś +(e)ś uczulił	uczuliłaś +(e)ś uczuliła	uczuliłoś +(e)ś uczuliło	uczuliliście +(e)ście uczulili	uczuliłyście +(e)ście uczuliły
3 os.	uczulił	uczuliła	uczuliło	uczulili	uczuliły

bezosobnik: uczulono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uczulmy
2 os.	uczul	uczulcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uczuliłbym bym uczulił	uczuliłabym bym uczuliła	uczuliłobym bym uczuliło	uczulilibyśmy byśmy uczulili	uczuliłybyśmy byśmy uczuliły
2 os.	uczuliłbyś byś uczulił	uczuliłabyś byś uczuliła	uczuliłobyś byś uczuliło	uczulilibyście byście uczulili	uczuliłybyście byście uczuliły
3 os.	uczuliłby by uczulił	uczuliłaby by uczuliła	uczuliłoby by uczuliło	uczuliliby by uczulili	uczuliłyby by uczuliły

bezosobnik: uczulono by

bezokolicznik: uczulić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uczuliwszy

gerundium: uczulenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uczulony

odpowiednik aspektowy: uczulać

	+	uczulić	+	(KOGO) + na CO
	+	uczulić	+	(KOGO) + że ZDANIE \| żeby ZDANIE

Zob. czuły