-
1.
w dawnych wiekach: broń składająca się z długiego drzewca zakończonego metalowym grotem, wykorzystywana przez piechotę w walce z kawalerią -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
hiperonimy: broń
-
- długie; żelazne piki
- pika w ręku
- kosy i piki, szable i piki
- końce pik
- wyciągnięte piki
-
Przed grotą stała straż w posrebrzanych hełmach z grzebieniami i piórami, uzbrojona w piki i halabardy.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Dolina Issy, 1955
Mówiono, że biła się jak mężczyzna, rzucała jak szalona w największy wir. Skłuto ją pikami, gdy szarżowała na nilfgaarddzką piechotę. Ciężko ranną wywieziono do miasta.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
W czasie walki wręcz powinien był zająć centralne miejsce i wbić jeden koniec swej piki w ziemię. Tam musiał trwać i walczyć, a w razie porażki tylko członkowie bractwa mogli sprowadzić go z pola bitwy.
źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
Święty Jerzy, przegięty wdzięcznie na białym rumaku, godzi piką w zieloną łapę smoka pełzającego nikczemnie po ziemi.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pika
piki
D. piki
pik
C. pice
pikom
B. pikę
piki
N. piką
pikami
Ms. pice
pikach
W. piko
piki
-
fr. pique 'pika, dzida, lanca'