błocko

  • pot.  przest.  ekspresywnie o błocie - rozmokłej ziemi
  • CZŁOWIEK I PRZYRODA

    Ziemia

    gleba

  • synonimy:  błocisko
    błotko
    błoto
  • Wszędzie piętrzyły się pryzmy cegieł, konstrukcje stalowe, pręty, wirujące betoniarki, pracowały spychacze i dwa wysokie dźwigi. Błocko wokół niemiłosierne, gdzieniegdzie ułożono kładki z desek, żeby nie taplać się w gęstej mazi.

    źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978

    Spojrzałem tam, gdzie pokazywała mi ręką, i zobaczyłem rzecz następującą: rozmarznięte, rozpaciane błocko zaczyna z ulicy wężykami, strumykami, rowkami, szczelinami spływać wprost do stojących tu domków.

    źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Skacząc przez kałuże, Gazeta Wyborcza, 1992-11-07

    Za pierwszym zwałem maliniaka, w dołku wydeptanym pośród gąszczu, obok leżącego roweru stał czerwony jak nieboskie stworzenie, zziajany, oblany potem i usmarowany błockiem Konrad i - z miną wyrażającą zupełną obojętność - zbierał maliny, a zrywał je tak gwałtownie, że aż krzaki się trzęsły.

    źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. błocko
    błocka
    D. błocka
    błocek
    błock
    C. błocku
    błockom
    B. błocko
    błocka
    N. błockiem
    błockami
    Ms. błocku
    błockach
    W. błocko
    błocka

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • Zob.  błoto 

CHRONOLOGIZACJA:
1296, SStp
Data ostatniej modyfikacji: 14.09.2017