oderwać - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

siłą rozdzielić osoby lub obiekty mocno do siebie przylegające

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

odległość

synonimy:

rozdzielić

Zbrodnia została popełniona w obecności interesanta oraz żony i syna prezesa, których, gdy usiłowali oderwać zabójcę od ofiary, pokaleczył nożem.

źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Szemrane towarzystwo niegdysiejszej Warszawy, 2009

Czuł ogromny nacisk wody, prąd próbował oderwać go od pnia, Marta krzyczała:
- Jeszcze trochę! Wytrzymaj jeszcze trochę!

źródło: NKJP: Kazimierz Kaz Ostaszewicz: Południowy wiatr Arizony, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oderwałem +(e)m oderwał	oderwałam +(e)m oderwała	oderwałom +(e)m oderwało	oderwaliśmy +(e)śmy oderwali	oderwałyśmy +(e)śmy oderwały
2 os.	oderwałeś +(e)ś oderwał	oderwałaś +(e)ś oderwała	oderwałoś +(e)ś oderwało	oderwaliście +(e)ście oderwali	oderwałyście +(e)ście oderwały
3 os.	oderwał	oderwała	oderwało	oderwali	oderwały

bezosobnik: oderwano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oderwijmy
2 os.	oderwij	oderwijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oderwałbym bym oderwał	oderwałabym bym oderwała	oderwałobym bym oderwało	oderwalibyśmy byśmy oderwali	oderwałybyśmy byśmy oderwały
2 os.	oderwałbyś byś oderwał	oderwałabyś byś oderwała	oderwałobyś byś oderwało	oderwalibyście byście oderwali	oderwałybyście byście oderwały
3 os.	oderwałby by oderwał	oderwałaby by oderwała	oderwałoby by oderwało	oderwaliby by oderwali	oderwałyby by oderwały

bezosobnik: oderwano by

bezokolicznik: oderwać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: oderwawszy

gerundium: oderwanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: oderwany

odpowiednik aspektowy: odrywać

+

oderwać

+

KOGO/CO + od KOGO/CZEGO

Zob. rwać