dozbroić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

uzupełnić uzbrojenie w wojsku

[dozbroić] lub pot. [dozbrojić]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

	Reagan spełnił obie główne obietnice, jakie dał wyborcom: dozbroił Amerykę i obniżył podatki. źródło: NKJP: Jacek Kalabiński: Jalk tonie George Bush, Gazeta Wyborcza, 1992-10-15
	Irak najechał na swego małego, ale bogatego sąsiada Kuwejt, a Korea Północna dokonała testu z rakietą balistyczną dalekiego zasięgu i próbowała dozbroić Pakistan. źródło: NKJP: Krzysztof Mroziewicz: Pełzająca wojna światowa, Polityka, 2004-03-27
	Po niepowodzeniach Krasnowa, Armia Ochotnicza Denikina, której trzon stanowili kadrowi oficerowie, świetnie dozbrojona i wyekwipowana dzięki aliantom, przeszła do huraganowego natarcia. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006
	Oddziały „wojska galicyjsko-francuskiego”, pozostającego pod formalną zwierzchnością Napoleona, dozbrojono w 5800 szabel kawaleryjskich, które otrzymały wraz z inną bronią we wrześniu 1809 r. transportami z Gdańska, Magdeburga i Szczecina. źródło: NKJP: Włodzimierz Kwaśniewicz: Dzieje szabli w Polsce,1993

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dozbroiłem +(e)m dozbroił	dozbroiłam +(e)m dozbroiła	dozbroiłom +(e)m dozbroiło	dozbroiliśmy +(e)śmy dozbroili	dozbroiłyśmy +(e)śmy dozbroiły
2 os.	dozbroiłeś +(e)ś dozbroił	dozbroiłaś +(e)ś dozbroiła	dozbroiłoś +(e)ś dozbroiło	dozbroiliście +(e)ście dozbroili	dozbroiłyście +(e)ście dozbroiły
3 os.	dozbroił	dozbroiła	dozbroiło	dozbroili	dozbroiły

bezosobnik: dozbrojono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dozbrójmy
2 os.	dozbrój	dozbrójcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dozbroiłbym bym dozbroił	dozbroiłabym bym dozbroiła	dozbroiłobym bym dozbroiło	dozbroilibyśmy byśmy dozbroili	dozbroiłybyśmy byśmy dozbroiły
2 os.	dozbroiłbyś byś dozbroił	dozbroiłabyś byś dozbroiła	dozbroiłobyś byś dozbroiło	dozbroilibyście byście dozbroili	dozbroiłybyście byście dozbroiły
3 os.	dozbroiłby by dozbroił	dozbroiłaby by dozbroiła	dozbroiłoby by dozbroiło	dozbroiliby by dozbroili	dozbroiłyby by dozbroiły

bezosobnik: dozbrojono by

bezokolicznik: dozbroić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dozbroiwszy

gerundium: dozbrojenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: dozbrojony

odpowiednik aspektowy: dozbrajać

+

dozbroić

+

KOGO/CO + (w CO)

Zob. zbroić