-
pot. nadawca mówi, że uznaje to, o czym mowa i nie uważa, żeby był w związku z tym jakikolwiek problem
-
Tworzone są także inne wersje tego słowa, typu spoczko, spox.
-
wykładnik zgody
-
- Trzeba wracać. Za parę minut powinienem być na Starym Mieście - wyjaśnił Rubin.
- Spoko, spadamy - odpowiedział sucho jakoś, bezbarwnie Zygmunt.źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
- Dasz radę?
- Spoko - zapewnił młodszy.źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
- Uwaga, wchodzę... ups... przepraszam, nie chciałam wam przeszkodzić.
- Spoko, Natalia, w końcu to twój dom - odpowiedziała para integrująca się w jej łóżku.źródło: NKJP: Dariusz Chętkowski z uczniami: Ostatni weekend, 2007
No, ale ja ani be, ani me po irlandzku, mówię im, bo ja wtedy nie wiedziałem, że w Irlandii mówi się po angielsku - tłumaczy. Spoko, kolega na to, tu pełno Polaków.
źródło: NKJP: Wojciech Markiewicz: W krainie jurków*, Polityka nr 2596, 2007-03-17
-
część mowy: komentarz metatekstowy
-
/spoko/ szyk: wypowiedzeniowe -