średni - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

taki, o którego właściwościach nie można powiedzieć, że są maksymalne lub minimalne w porównaniu z innymi obiektami tego samego rodzaju

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

synonimy:

przeciętny

średni zakład pracy; nakład; poziom, wynik; średnia firma, wieś; porcja; efektywność, jakość, skuteczność, znajomość; średnie gospodarstwo, miasto, państwo, przedsiębiorstwo; zainteresowanie; średnie dystanse; w średnim wieku; średniej klasy

	- Jak wygląda ten pan? - zapytał. - Średniego wzrostu, rudy, krępy - Mock skupił się, usiłując odszukać w pamięci jakąś cechę charakterystyczną Smolorza. - W starym, powyginanym kapeluszu. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
	Doszukiwała się kryzysu wieku średniego. źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004
	Porcja była średnia, ani duża, ani mała, w sam raz na regularnie napełniany brzuch. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Smoczy pazur 2003
	– Byłem średnim uczniem i nie ukrywam, że wolałem grać w piłkę niż ćwiczyć na pianinie. Ale rodzice przymuszali – śmieje się Leszek Gadzina. źródło: NKJP: Sylwia Królikowska: Urzędnik kultury, Słowo Polskie. Gazeta Wrocławska, 2004-10-15
	Dziś trudno uwierzyć, że [...] zaczynał od ról chłopów pańszczyźnianych, na ogół ze średnim powodzeniem. źródło: NKJP: Zdzisław Pietrasik: Był sobie Huhg Grant: Polityka, 2002-07-06

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

psł. *serdьn'ь 'środkowy; znajdujący się w środku; usytuowany między dwoma biegunami'

Od: psł. *serdь (ż) / *serda 'środek, jądro' z przyrostkiem *-ьn'ь (< *-ьn-jь) . W st.pol. poświadczona regularna postać śrzedni