-
1.
osoba, która zabija lub zabiła jakiegoś człowieka czy zwierzę przez podanie mu trucizny - substancji -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
przestępstwa -
- młody, słynny, zdolny; niebezpieczny, podstępny; domniemany, potencjalny truciciel
- truciciel i królobójca; bandyta i truciciel, zabójca i truciciel
-
Moja Liwilla i jej kochanek Sejan otruli przed kilku laty twojego syna, Druzusa, dlatego wtedy zmarł, rzekomo chory. Teraz ta zbrodnicza para trucicieli, po spodziewanym zawarciu małżeństwa, na które podobno zezwoliłeś, chce uśmiercić także ciebie i przejąć władzę w Rzymie.
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, 2009
Substancje naturalne znajdujące się w roślinach służyły w dawnych latach słynnym trucicielom. Dziś także nieodpowiednio zażywane leki pochodzenia roślinnego mogą poważnie zaszkodzić zdrowiu.
źródło: NKJP: Dorota Abramowicz: Lecząc się na własną rękę ponosisz spore ryzyko, Dziennik Bałtycki, 2011-01-28
Z przypadkami zatrucia psów z Koniuszy zetknęli się też pracownicy lecznicy zwierząt w Proszowicach. Ofiarą domniemanego truciciela nie padają psy wałęsające się, które mogłyby komuś przeszkadzać czy stwarzać zagrożenie, ale zwierzęta trzymane na podwórkach.
źródło: NKJP: Magda Huzarska-Szumiec: Kacper Ryx na tropach tajemnic starego Krakowa, Gazeta Krakowska, 2007-06-08
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. truciciel
truciciele
ndepr truciciele
depr D. truciciela
trucicieli
C. trucicielowi
trucicielom
B. truciciela
trucicieli
N. trucicielem
trucicielami
Ms. trucicielu
trucicielach
W. trucicielu
truciciele
ndepr truciciele
depr -
Zob. truć