polatać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. spędzić pewien czas na chodzeniu lub bieganiu w różnych kierunkach bez określonego celu

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

Obejrzał się: tak, psy szły za nimi. Wykorzystywały każdą okazję, żeby polatać z dzieciakami.

źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Tego lata w Burbelkowie, 2000

[...] rzeźbiarka chciałaby, żeby zwiedzającym zachciało się polatać między wiszącym praniem, tak jak jej się zawsze chciało.

źródło: Gdy Julita „pierze”..., Przekrój, 2001 (acceptance.sjp.pwn.pl)

Polataj z nią po korytarzu, to się uspokoi. Dzieciaki nie lubią tkwić bezczynnie w jednym miejscu.

źródło: NKJP: Dariusz Banek: Samo życie, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	polatałem +(e)m polatał	polatałam +(e)m polatała	polatałom +(e)m polatało	polataliśmy +(e)śmy polatali	polatałyśmy +(e)śmy polatały
2 os.	polatałeś +(e)ś polatał	polatałaś +(e)ś polatała	polatałoś +(e)ś polatało	polataliście +(e)ście polatali	polatałyście +(e)ście polatały
3 os.	polatał	polatała	polatało	polatali	polatały

bezosobnik: polatano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		polatajmy
2 os.	polataj	polatajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	polatałbym bym polatał	polatałabym bym polatała	polatałobym bym polatało	polatalibyśmy byśmy polatali	polatałybyśmy byśmy polatały
2 os.	polatałbyś byś polatał	polatałabyś byś polatała	polatałobyś byś polatało	polatalibyście byście polatali	polatałybyście byście polatały
3 os.	polatałby by polatał	polatałaby by polatała	polatałoby by polatało	polataliby by polatali	polatałyby by polatały

bezosobnik: polatano by

bezokolicznik: polatać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: polatawszy

gerundium: polatanie

rodzaj gramatyczny: dk

+

polatać

+

(GDZIE)

Zob. latać