oblecieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

pot. obiec - dotrzeć kolejno i pospiesznie w wiele miejsc lub do wielu osób

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

synonimy:

obiec
obiegnąć

	Ostatnio zaprzyjaźniony dziennikarz z sąsiedniego kraju, bardzo się dziwił, że musiał oblecieć wiele sklepów w Warszawie, by skompletować dla żony torebkę, pasek i rękawiczki w jednym kolorze. źródło: NKJP: Standard - a nie byle co, Perspektywy, 1980
	W kolędę domy obleci! źródło: NKJP: Internet
	W kwietniu poszłam po rozum do głowy. Obleciałam znajomych - pożyczyłam 1 500 000 zł. źródło: NKJP: Świadectwa, Gazeta Wyborcza, 1993-11-19
	Okazało się, że obleciał okoliczne wsie, załatwił sobie stancję u gospodarza, zamówił dla siebie transport spod domu, no i teraz można do kieratu... źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000
	- A o czym tu mówić? - wzruszyła ramionami Aleksandra. - Mediolan jak Mediolan, obleciałam sklepy z ciuchami, zjadłam służbowy lunch, rozdałam parę wizytówek i przyleciałam dziś rano. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2002

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obleciałem +(e)m obleciał	obleciałam +(e)m obleciała	obleciałom +(e)m obleciało	oblecieliśmy +(e)śmy oblecieli	obleciałyśmy +(e)śmy obleciały
2 os.	obleciałeś +(e)ś obleciał	obleciałaś +(e)ś obleciała	obleciałoś +(e)ś obleciało	oblecieliście +(e)ście oblecieli	obleciałyście +(e)ście obleciały
3 os.	obleciał	obleciała	obleciało	oblecieli	obleciały

bezosobnik: obleciano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oblećmy
2 os.	obleć	oblećcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obleciałbym bym obleciał	obleciałabym bym obleciała	obleciałobym bym obleciało	oblecielibyśmy byśmy oblecieli	obleciałybyśmy byśmy obleciały
2 os.	obleciałbyś byś obleciał	obleciałabyś byś obleciała	obleciałobyś byś obleciało	oblecielibyście byście oblecieli	obleciałybyście byście obleciały
3 os.	obleciałby by obleciał	obleciałaby by obleciała	obleciałoby by obleciało	oblecieliby by oblecieli	obleciałyby by obleciały

bezosobnik: obleciano by

bezokolicznik: oblecieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: obleciawszy

gerundium: oblecenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: obleciany

odpowiednik aspektowy: oblatywać

+

oblecieć

+

KOGO/CO

Zob. lecieć