spruć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zniszczyć się z powodu wychodzących ze ściegu nitek włóczki

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

cechy ubrań

Zgubiłaś oczko prawe w swojej robótce, które spruło się o kilka rzędów. Pomoże nam szydełko.

źródło: Internet: garnstudio.com

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sprułem się +(e)m się spruł	sprułam się +(e)m się spruła	sprułom się +(e)m się spruło	spruliśmy się +(e)śmy się spruli	sprułyśmy się +(e)śmy się spruły
2 os.	sprułeś się +(e)ś się spruł	sprułaś się +(e)ś się spruła	sprułoś się +(e)ś się spruło	spruliście się +(e)ście się spruli	sprułyście się +(e)ście się spruły
3 os.	spruł się	spruła się	spruło się	spruli się	spruły się

bezosobnik: spruto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		sprujmy się
2 os.	spruj się	sprujcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	sprułbym się bym się spruł	sprułabym się bym się spruła	sprułobym się bym się spruło	sprulibyśmy się byśmy się spruli	sprułybyśmy się byśmy się spruły
2 os.	sprułbyś się byś się spruł	sprułabyś się byś się spruła	sprułobyś się byś się spruło	sprulibyście się byście się spruli	sprułybyście się byście się spruły
3 os.	sprułby się by się spruł	sprułaby się by się spruła	sprułoby się by się spruło	spruliby się by się spruli	sprułyby się by się spruły

bezosobnik: spruto by się

bezokolicznik: spruć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: spruwszy się

gerundium: sprucie się

odpowiednik aspektowy: pruć się

Zob. pruć