mroczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. zakłócać czyjąś świadomość, sprawność psychiczną albo intelektualną

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

zmysły

	Płonące miasto zniknęło za mrugającą ścianą ognia, ciężki, dławiący dym szedł ku nim, drapiąc gardła i mrocząc myśli. źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
	Wieś jeszcze spała i Edek sam był razem z tym ambarasem, nie do końca pewien, czy dobrze widzi, gdyż ciut wypił wczorajszego dnia, mroczyło go ciągle i właśnie po to wylazł na dwór, żeby się orzeźwić. źródło: NKJP: Biznesdziura, Dziennik Polski, 1999-05-14
	Zatęchły smród w mediach pozostał, mrocząc umysły nowych zastępów dziennikarzy. źródło: NKJP: Internet
	Przez otwór szałasu zaglądała noc, łańcuch górski spierał się z niebem, a na świat czy na moje oczy zaczęła zapadać zasłona z muślinu mrocząc rzeczywistość. źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mroczyłem +(e)m mroczył	mroczyłam +(e)m mroczyła	mroczyłom +(e)m mroczyło	mroczyliśmy +(e)śmy mroczyli	mroczyłyśmy +(e)śmy mroczyły
2 os.	mroczyłeś +(e)ś mroczył	mroczyłaś +(e)ś mroczyła	mroczyłoś +(e)ś mroczyło	mroczyliście +(e)ście mroczyli	mroczyłyście +(e)ście mroczyły
3 os.	mroczył	mroczyła	mroczyło	mroczyli	mroczyły

bezosobnik: mroczono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę mroczył będę mroczyć	będę mroczyła będę mroczyć	będę mroczyło będę mroczyć	będziemy mroczyli będziemy mroczyć	będziemy mroczyły będziemy mroczyć
2 os.	będziesz mroczył będziesz mroczyć	będziesz mroczyła będziesz mroczyć	będziesz mroczyło będziesz mroczyć	będziecie mroczyli będziecie mroczyć	będziecie mroczyły będziecie mroczyć
3 os.	będzie mroczył będzie mroczyć	będzie mroczyła będzie mroczyć	będzie mroczyło będzie mroczyć	będą mroczyli będą mroczyć	będą mroczyły będą mroczyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		mroczmy
2 os.	mrocz	mroczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mroczyłbym bym mroczył	mroczyłabym bym mroczyła	mroczyłobym bym mroczyło	mroczylibyśmy byśmy mroczyli	mroczyłybyśmy byśmy mroczyły
2 os.	mroczyłbyś byś mroczył	mroczyłabyś byś mroczyła	mroczyłobyś byś mroczyło	mroczylibyście byście mroczyli	mroczyłybyście byście mroczyły
3 os.	mroczyłby by mroczył	mroczyłaby by mroczyła	mroczyłoby by mroczyło	mroczyliby by mroczyli	mroczyłyby by mroczyły

bezosobnik: mroczono by

bezokolicznik: mroczyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: mrocząc

gerundium: mroczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: mroczący

odpowiednik aspektowy: zamroczyć

psł. *morčiti 'czynić ciemnym, mrocznym'

Forma prasłowiańska jest czasownikiem odrzeczownikowym od psł. *morkъ 'zmrok, ciemność'; zob. mrok