frankofobia

W latach 70. XVII wieku ten duchowy „bogoojczyźniany” ruch rozpoczął się już na dobre. Kant, Herder, Hamman, owi mędrcy Prus Wschodnich, dorastali pod jego wpływem. Wydaje się prawdopodobnym, że ta frankofobia, żywiąca się bez wątpienia nastrojami antyrzymskimi, to wysublimowana forma postawy „jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma” .

źródło: NKJP: Nathan Gardels: Dwie koncepcje nacjonalizmu, Gazeta Wyborcza, 1992-03-14

Atmosfera frankofobii ogarnęła amerykańskie ulice. Na początku roku mieszkańcy wielu miast wylewali do rynsztoków francuskie wina, w Las Vegas 18 lutego zorganizowano happening, w czasie którego wielki wóz opancerzony miażdżył portrety Chiraca, przewodniki po zamkach nad Loarą i butelki wody Perrier.

źródło: Wielki chłód, 2003-05-25 (newsweek.pl)

Rząd brytyjski był wówczas chętny do rozmów z Francją jednak o żadnych bliższych stosunkach francusko-angielskich nie mogło być mowy ze względu na panującą w Anglii niesłychaną frankofobię.

źródło: Internet: andrzejchachula.historia.org.pl/2015/blog