-
4.
kobieta bliska komuś ze względu na podobne poglądy, doświadczenia, zainteresowania, wierzenia czy pochodzenie -
Używane często przez osoby duchowne w zwrocie: bracia i siostry.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
- siostry w wierze
- siostry i bracia, bracia i siostry
-
Ależ publiczne mówienie, a zarazem istnienie, kobieta współczesna zawdzięcza tym siostrom, które na tle swojej epoki wydawać się musiały o wiele bardziej kontrowersyjne niż dzisiejsze profesorki rozprawiające o potrzebie przestrzeni symbolicznej dla kobiet.
źródło: NKJP: Inga Iwasiów: Gender dla średnio zaawansowanych. Wykłady szczecińskie, 2004
Stając przed Bogiem wypowiem moją modlitwę chwalby Bogu, za doświadczenie wiary, za moich braci i siostry w wierze, za Kościół.
źródło: NKJP: Paweł Kosiński SJ: Obudzić serce, 2000
Rosnąca popularność muzyki chrześcijańskiej sprawiła, że o swej przynależności do Kościoła katolickiego zaczęli mówić również znani i popularni artyści. Okazało się, że braćmi i siostrami w wierze są gwiazdy polskiej estrady: Eleni, Ryszard Rynkowski, Stanisław Sojka, Robert Amirian, Beata Kozidrak, Anna Maria Jopek [...].
źródło: NKJP: Z Dobrą Nowiną, Dziennik Polski, 2001-02-03
– W takim razie, bracia i siostry, otwórzmy swoje serca dla pana Kozłowskiego, Polaka i katolika, niech nam w tym Bóg dopomoże – konkludował ksiądz Borowski.
źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K., 2006
Uprasza się nasze wielce szanowne siostry, by bez powodu nie opuszczały swoich domostw, a jeśli już będą musiały wyjść na ulicę, niech wkładają szaty okrywające je od stóp do głów – brzmiał specjalny edykt emira, wydany na czas świętego miesiąca postu, ramadanu.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. siostra
siostry
D. siostry
sióstr
C. siostrze
siostrom
B. siostrę
siostry
N. siostrą
siostrami
Ms. siostrze
siostrach
W. siostro
siostry
-
psł. *sestra
Rzeczownik pierwotnie należał do tematów spółgłoskowych na -r- (< pie. *s(u̯)esor- ‘siostra’), ale jeszcze w dobie prasłowiańskiej przeszedł do tematów na -ā.