półsamogłoska
-
jęz. głoska zbliżona właściwościami do samogłoski, ale wymawiana przy większym zwężeniu narządów mowy i krócej, we współczesnej polszczyźnie niebędąca ośrodkiem sylab i funkcjonująca tak jak spółgłoski
-
Używane jako termin językoznawczy i różnie definiowane w zależności od założeń teoretycznych danego opisu języka i od systemu klasyfikacyjnego, w którym występuje.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
Półsamogłoska u powstaje — podobnie jak samogłoska u — w tylnej części jamy ustnej. Język cofa się, a jego grzbiet uwypukla się ku podniebieniu miękkiemu. Półsamogłoska u występuje w gwarze Górali bukowińskich [...].
źródło: Elena Deboveanu: Polska gwara Górali bukowińskich w Rumunii, 1971 (books.google.pl)
Dopełniacz l. mn. miał w tematach twardych końcówkę -ъ, w tematach miękkich końcówkę -ь. Wskutek zaniku półsamogłosek dziś występuje w nim czysty temat, np. lat, jezior, serc. Zanik wygłosowych półsamogłosek spowodował w formach dopełniaczy szereg zmian fonetycznych [...].
źródło: Bronisław Wieczorkiewicz, Roxana Sinielnikoff: Elementy gramatyki historycznej języka polskiego, 1965 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. półsamogłoska
półsamogłoski
D. półsamogłoski
półsamogłosek
C. półsamogłosce
półsamogłoskom
B. półsamogłoskę
półsamogłoski
N. półsamogłoską
półsamogłoskami
Ms. półsamogłosce
półsamogłoskach
W. półsamogłosko
półsamogłoski