aglutynacja

Cechą aglutynatów jest także luźniejszy związek morfemów, co przejawia się możliwością rozłożenia takiej konstrukcji. I choć do języków typowo aglutynacyjnych należą przede wszystkim języki tureckie i węgierski, to z okazami aglutynacji mamy do czynienia także w języku polskim - w obrębie koniugacji.

źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

Japoński jest uznawany przez językoznawców za język o przewadze cech syntetycznych, gdyż elementy gramatyczne (sufiksy) stanowią integralną część odmienianego wyrazu, tak jak w języku polskim. Jest także, podobnie jak na przykład turecki, językiem aglutynacyjnym (łac. agglutino - przylepiam), a aglutynacja polega w nim na łączeniu, doklejaniu różnych elementów gramatycznych w wyrazach.

źródło: NKJP: Anna Zalewska: Nihongo, Wiedza i Życie nr 2/1996

W wielu językach można znaleźć przykłady aglutynacji, zwłaszcza w zakresie słowotwórstwa, co jednak nie powoduje automatycznej klasyfikacji do typu aglutynacyjnego.

źródło: NKJP: Internet