przesadnie
-
to, o czym mowa, ma daną cechę w tak dużym stopniu, że nadawca uważa, że to za dużo i że dlatego to nie jest dobre
-
wykładnik stopnia cechy
-
(quasi)synonimy: do przesady
nadmiernie
nadto
nazbyt
zanadto
zbyt II
zbytnio
-
Hołowaty wykorzystał znajomości z potężnymi ludźmi, ukraińskie pieśni, umiejętność gry na bandurze i swój przesadnie błazeński styl bycia.
źródło: NKJP: Marcin Wojciechowski: Pomarańczowy majdan, 2006
Nad skromnym marmurowym ołtarzem, nad figurkami kotów i sokołów, nad kamienną misą wotywnych darów, górowała statua Modron Freyji, Wielkiej Matki, w jej typowym aspekcie maternalnym - kobiety w luźnych szatach zdradzających przesadnie podkreśloną przez rzeźbiarza ciążę.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997
Ala poprawia melonik i przesadnie rozciera sobie ramię.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1964
Jeszcze inna konsekwencja utrwalenia się dyskursu, o którym mowa, polegała na stosowaniu podwójnej miary wedle kryterium przynależności i politycznej poprawności, na nadmiarze krytyki zorientowanej przesadnie empatycznie i adoracyjnie wobec pisarzy - „towarzyszy broni”.
źródło: NKJP: Alina Brodzka, Lidia Burska (red.): Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej, 1998
-
część mowy: operator metapredykatywny
-
przesadnie _
Czas., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalnaszyk: stały: antepozycja -
Zob. przesada