neurotransmiter
-
biochem. substancja wydzielana przez zakończenia komórek nerwowych w organizmie, przekazująca impulsy między nimi
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
części ciała, elementy i substancje składowe -
synonimy: neuromediator
neuroprzekaźnik
-
W zwykłych warunkach neurotransmiter wydzielany jest w niewielkich ilościach, kiedy jednak Aplysia zaczyna kojarzyć efekty drażnienia wodą i prądem, produkcja przekaźnika wyraźnie wzrasta.
źródło: NKJP: Joanna Komorowska: Tajemnice pamięci, Gazeta Wyborcza, 1996-04-05
Stwierdzono, że spożycie węglowodanów podnosi poziom tego neurotransmitera w mózgu (w płynie mózgowo-rdzeniowym), poprawiając nastrój, a jednocześnie tłumiąc apetyt na te związki.
źródło: NKJP: Joanna Nurkowska: Problem w skali XXL, Wiedza i Życie nr 10/1998, 1998
Podatność na dysmorfofobię ma wiązać się z niską samooceną. Rolę mogą też odgrywać odmienności w działaniu układów neurotransmiterów w mózgu, jednak nie ma jak dotąd żadnego modelu neurobiochemicznego, analogicznego do wypracowanych dla depresji lub schizofrenii.
źródło: NKJP: Stanisław Porczyk: Dysmorfofobia, Polityka nr 2649, 2008-04-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. neurotransmiter
neurotransmitery
D. neurotransmitera
neurotransmiterów
C. neurotransmiterowi
neurotransmiterom
B. neurotransmiter
neurotransmitery
N. neurotransmiterem
neurotransmiterami
Ms. neurotransmiterze
neurotransmiterach
W. neurotransmiterze
neurotransmitery
-
ang. neurotransmitter
fr. neurotransmetteur
niem. Neurotransmitter
gr. neúron 'ścięgno, nerw, cięciwa (łuku)' + łac. trānsmittere 'posyłać, przekazywać; przeprawiać, przebywać, przemierzać'