git I

Na boisku było może ze dwudziestu graczy. I na to weszło z pięćdziesięciu gitów, masakrując wszystkich, którzy tam grali, całkiem niewinnych, proszę ciebie, bo oni w ogóle byli z innych klas. Gitowcy ich pobili, ci pobici wezwali milicję, milicja zrobiła obławę [...].

źródło: NKJP: Bartłomiej Dobroczyński: Orkiestra Klubu Pomocnych Serc, czyli monolog wodospad Jurka Owsiaka, 1999

Mam na myśli tych, którzy wcześniej byli gitami, potem punkami i skinami, by teraz chodzić w dresiku z dwoma paskami.

źródło: NKJP: Internet

Gitowcy kulturę zakładów karnych przenieśli do szkół. Narzucili silny lokalny patriotyzm, który prowadził do walk między osiedlami. [...] Można było ich poznać po krótkich włosach, wiatrówkach szwedkach i szerokich spodniach. Dla gitów liczyła się siła i czystość. Za brudnych uznawano hipisów, pederastów i prostytutki.

źródło: Jan Bodakowski: Subkultury w PRL, 2015-07-02 (prawy.pl)

[...] jest gitem, mówi jak git, zachowuje się jak git, myśli jak git. W latach 70. i 80. byliśmy wrogami. Jednak wielu z nich lgnęło do nas, zapuszczali nawet włosy. [...] Gitowcy będąc największymi wrogami hipisów z tamtych czasów byli dla nas reprezentantami istniejącego porządku społecznego.

źródło: Leszek Smyrski: Don Kichot, 2016-10-05 (pikio.pl)

Gitowcy byli subkulturą rdzennie polską. Grupy gitów powstały w latach siedemdziesiątych w czasie PRL-u na masowo budowanych osiedlach. [...] Dzielili oni ludzi na tych, którzy są „git” oraz na „frajerów”. [...] Ubierali się w ortalionowe kurtki, spodnie zaprasowane na kancik oraz buty z czubami. Nosili fryzurę na małpę.

źródło: Internet: cytrusband.pl/tag/git-ludzie