-
1.
książk. kobieta umiejąca przemawiać publicznie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
hiperonimy: mówczyni
-
Dziewczynki z VIa klasy przyjmują mnie uroczyście śpiewem i nawet przemówieniem 11-letniej oratorki, bardzo zabawnym, przygotowanym dla dostojnej matrony.
źródło: NKJP: Maria Dąbrowska: Dzienniki tom 3 cz 1, 2009
W 1936 została wybrana deputowaną do Kortezów, gdzie zasłynęła jako przekonująca oratorka. Język jej wystąpień charakteryzował się dosadnością i kwiecistością, a zdania z jej parlamentarnych przemówień stawały się ulicznymi sloganami i trafiały na plakaty np. Lepiej umrzeć stojąc, niż żyć na kolanach.
źródło: Internet: nanofiber.salon24.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. oratorka
oratorki
D. oratorki
oratorek
C. oratorce
oratorkom
B. oratorkę
oratorki
N. oratorką
oratorkami
Ms. oratorce
oratorkach
W. oratorko
oratorki
-
Od: orator