wystarczająco

  • to, o czym mowa, ma daną cechę w takim stopniu, że mówiący sądzi, że większy nie jest potrzebny
  • wykładnik stopnia cechy

  • Przecież pan już go znał wystarczająco dobrze.

    źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1997

    Teraz czułem się wystarczająco bezpieczny.

    źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Opowiadania 1974-1979, 1995

    Powitanie z ojcem nie było może zbyt wylewne z jego strony, ale wystarczająco wymowne, bym nabrał przekonania,że temat zegarka już nigdy do naszych rozmów nie wróci.

    źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1995

    Przecież wiedźma zamknęła biednego Jasia w szopie i codziennie musiał wysuwać paluszek przez kratę, żeby mogła się przekonać, czy już go wystarczająco utuczyła.

    źródło: NKJP: Stefan Leder, Witold Leder: Czerwona nić. Ze wspomnień i prac rodziny Lederów, 2005

    Uważałem, że trzech wieszczów znam wystarczająco ze szkoły i ze słyszenia.

    źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995

  • część mowy: operator metapredykatywny

    podklasa: operator gradacji

  • wystarczająco _
    Przym. st. równy, Przysł. st. równy, Cz. - cecha stopniowalna
    szyk: z Przym. i Przysł. stały: antepozycja
    z Cz. zmienny: antepozycja lub postpozycja
  • Zob.  starczyć 

CHRONOLOGIZACJA:
1919, SJPWar
Data ostatniej modyfikacji: 29.01.2019