nobilitować - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. powodować, że ktoś lub coś zyskuje w czyimś przekonaniu większą wartość albo znaczenie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

	Zegarek kiedyś nobilitował właściciela, stanowił wyznacznik materialnego statusu, symbol dorosłości - dlatego w ciężkich, ubogich latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku był standardowym upominkiem z okazji pierwszej komunii. źródło: NKJP: Piękna choroba pana Wojciecha, Dziennik Polski, 2006-07-15
	Ważnym psychologicznym elementem w sporcie jest również prestiż młodego zawodnika. Przynależność do klubu szachowego nobilituje w oczach rówieśników i wzbudza ich podziw. źródło: NKJP: Piotr Skowroński: Szachy a wychowanie, Wychowawca, 2004
	Ideolodzy komunistyczni sądzili, iż literacki kult pracy będzie miał korzystny wpływ na proces produkcyjny i jego wydajność, że praca będzie wypełniać życie niemal bez reszty, że będzie je nobilitować. źródło: NKJP: Jan Pieszczachowicz: Koniec wieku. Szkice o literaturze, 1994
	Mimo szacunku do autora i sympatii dla tygodnika byłem wręcz wściekły. Dlaczego oni nobilitują zwykłego bandziora? [...] Poszukałem innych lektur na ten temat. Moje oburzenie nieco osłabło, choć nigdy nie byłem w stanie uznać, że jego działalność była szlachetną walką o wolną Polskę. źródło: NKJP: Piotr Adamczewski: Ogień na wietrze, Polityka, 2003-03-01

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nobilitowałem +(e)m nobilitował	nobilitowałam +(e)m nobilitowała	nobilitowałom +(e)m nobilitowało	nobilitowaliśmy +(e)śmy nobilitowali	nobilitowałyśmy +(e)śmy nobilitowały
2 os.	nobilitowałeś +(e)ś nobilitował	nobilitowałaś +(e)ś nobilitowała	nobilitowałoś +(e)ś nobilitowało	nobilitowaliście +(e)ście nobilitowali	nobilitowałyście +(e)ście nobilitowały
3 os.	nobilitował	nobilitowała	nobilitowało	nobilitowali	nobilitowały

bezosobnik: nobilitowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę nobilitował będę nobilitować	będę nobilitowała będę nobilitować	będę nobilitowało będę nobilitować	będziemy nobilitowali będziemy nobilitować	będziemy nobilitowały będziemy nobilitować
2 os.	będziesz nobilitował będziesz nobilitować	będziesz nobilitowała będziesz nobilitować	będziesz nobilitowało będziesz nobilitować	będziecie nobilitowali będziecie nobilitować	będziecie nobilitowały będziecie nobilitować
3 os.	będzie nobilitował będzie nobilitować	będzie nobilitowała będzie nobilitować	będzie nobilitowało będzie nobilitować	będą nobilitowali będą nobilitować	będą nobilitowały będą nobilitować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nobilitujmy
2 os.	nobilituj	nobilitujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nobilitowałbym bym nobilitował	nobilitowałabym bym nobilitowała	nobilitowałobym bym nobilitowało	nobilitowalibyśmy byśmy nobilitowali	nobilitowałybyśmy byśmy nobilitowały
2 os.	nobilitowałbyś byś nobilitował	nobilitowałabyś byś nobilitowała	nobilitowałobyś byś nobilitowało	nobilitowalibyście byście nobilitowali	nobilitowałybyście byście nobilitowały
3 os.	nobilitowałby by nobilitował	nobilitowałaby by nobilitowała	nobilitowałoby by nobilitowało	nobilitowaliby by nobilitowali	nobilitowałyby by nobilitowały

bezosobnik: nobilitowano by

bezokolicznik: nobilitować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

nobilitując

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

nobilitowawszy

gerundium: nobilitowanie

rodzaj gramatyczny: dk, ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: nobilitujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: nobilitowany

+

nobilitować

+

KOGO/CO

fr. noble 'szlachecki, szlachetny'

niem. nobilitieren 'przyjmować do stanu szlacheckiego'

z łac. nobilis 'szlachetny; szlachetnie urodzony; sławny'