unormować się - Wielki słownik języka polskiego PAN

zacząć ponownie przebiegać w sposób taki jak zazwyczaj

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

	W sobotę sytuacja unormowała się na tyle, że w gminie odwołano pogotowie przeciwpowodziowe. źródło: NKJP: Pogotowie ciągle trwa, Gazeta Krakowska, 2007-09-10
	Nie może się jakoś unormować sprawa masowych przewozów osobowych na terenie powiatu miechowskiego. Więcej jest goryczy, pretensji niż tego, czego pragną wszyscy - normalności. źródło: NKJP: Gorycz na kołach, Dziennik Polski, 2001-04-06
	Zachód chciałby jak najszybciej zamknąć sprawę czeczeńską i liczy na to, że po upadku Groznego stosunki z Moskwą unormują się. źródło: NKJP: Rosja łamie w Czeczenii międzynarodowe normy i traktaty rozbrojeniowe, Gazeta Wyborcza, 1995-01-11
	Zwróć uwagę, czy przypadkiem nie tłumisz przepływu powietrza przez [...] płuca. Zwykle wystarczy przez chwilę obserwować oddech, aby mógł się on unormować. źródło: NKJP: Katarzyna Ostrowska: Jak osiągnąć sukces w świecie ducha i materii, 2001

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	unormowałem się +(e)m się unormował	unormowałam się +(e)m się unormowała	unormowałom się +(e)m się unormowało	unormowaliśmy się +(e)śmy się unormowali	unormowałyśmy się +(e)śmy się unormowały
2 os.	unormowałeś się +(e)ś się unormował	unormowałaś się +(e)ś się unormowała	unormowałoś się +(e)ś się unormowało	unormowaliście się +(e)ście się unormowali	unormowałyście się +(e)ście się unormowały
3 os.	unormował się	unormowała się	unormowało się	unormowali się	unormowały się

bezosobnik: unormowano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		unormujmy się
2 os.	unormuj się	unormujcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	unormowałbym się bym się unormował	unormowałabym się bym się unormowała	unormowałobym się bym się unormowało	unormowalibyśmy się byśmy się unormowali	unormowałybyśmy się byśmy się unormowały
2 os.	unormowałbyś się byś się unormował	unormowałabyś się byś się unormowała	unormowałobyś się byś się unormowało	unormowalibyście się byście się unormowali	unormowałybyście się byście się unormowały
3 os.	unormowałby się by się unormował	unormowałaby się by się unormowała	unormowałoby się by się unormowało	unormowaliby się by się unormowali	unormowałyby się by się unormowały

bezosobnik: unormowano by się

bezokolicznik: unormować się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: unormowawszy się

gerundium: unormowanie się

odpowiednik aspektowy: normować się

Od: norma