hm I

II

wykrzyknik

  • pot.  wyraz służący do uzewnętrznienia niepewności nadawcy co do tego, o czym mowa
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

  • - Hm - mruknął z wahaniem.

    źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007

    Hm – mruknąłem, nie wiedząc, co powiedzieć.

    źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008

    - Hm, już ci mówiłem, że nie wiem, czy to będzie dobrze.

    źródło: NKJP: Maria Krüger: Karolcia, 1959

    Co robiła całymi popołudniami? Hm… Na pewno nie uczyła się matematyki.

    źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007

    A co do gustu… hm, to sprawa bardzo łatwa i bardzo trudna zarazem, z pewnością nie dającą się omówić w kilku słowach.

    źródło: NKJP: Ewa Bojar: Meble w naszym życiu, Trybuna Śląska, 2001-06-06

  • część mowy: wykrzyknik

  • Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.

CHRONOLOGIZACJA:
1850, Biblioteka Warszawska, t. IV (XL), books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 13.03.2019