-
pot.
wyraz służący do uzewnętrznienia niepewności nadawcy co do tego, o czym mowa
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
-
|
- Hm - mruknął z wahaniem.
źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
|
|
– Hm – mruknąłem, nie wiedząc, co powiedzieć.
źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008
|
|
- Hm, już ci mówiłem, że nie wiem, czy to będzie dobrze.
źródło: NKJP: Maria Krüger: Karolcia, 1959
|
|
Co robiła całymi popołudniami? Hm… Na pewno nie uczyła się matematyki.
źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007
|
|
A co do gustu… hm, to sprawa bardzo łatwa i bardzo trudna zarazem, z pewnością nie dającą się omówić w kilku słowach.
źródło: NKJP: Ewa Bojar: Meble w naszym życiu, Trybuna Śląska, 2001-06-06
|
-
-
Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.
CHRONOLOGIZACJA:
1850,
Biblioteka Warszawska, t. IV (XL), books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 13.03.2019