połaskotać - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

spowodować ból, porażenie lub zranienie ciała bądź uszkodzenie czegoś w określonym w wypowiedzi, zwykle niewielkim stopniu

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

	Owszem, raz mnie zaskoczył, ale gdy zobaczył, że jego cios ledwo mnie połaskotał, zaczął się chyłkiem wycofywać z walki. źródło: Internet: strefarpg.net
	Jeśli obudowa nie jest podłączona do szyny ochronnej lub uziemienia, występuje na niej napięcie ok 115V, co już może nieźle połaskotać. źródło: Internet: elektroda.pl/rtvforum
	Zawieźli mnie najpierw na Szucha, odpowiednio mnie połaskotali i później zawieźli mnie na Pawiak. I posiedziałem sobie dwa miesiące. 16 czerwca zostałem zwolniony. źródło: Janusz Przasnyski „Piskorz”, Archiwum historii mówionej, 2006-07-25 (1944.pl/archiwum-historii-mowionej)
	[…] chcieliśmy to storpedować i bombardować jednocześnie, a mechanizmy torpedy, korpus, napęd, paliwo też swoje ważą. Więc dla ładunku wybuchowego zarezerwowano nośność rzędu 250 kilogramów. To też sporo, ale bomba o tej wadze tylko połaskotałaby śluzy. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
	[…] za bieganie na czerwonym połaskotali mnie po koncie bankowym. […] zablokowali mi 285 zł na poczet mandatu […]. źródło: Internet: trzepak.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	połaskocę połaskoczę	połaskocemy połaskoczemy
2 os.	połaskocesz połaskoczesz	połaskocecie połaskoczecie
3 os.	połaskoce połaskocze	połaskocą połaskoczą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	połaskotałem +(e)m połaskotał	połaskotałam +(e)m połaskotała	połaskotałom +(e)m połaskotało	połaskotaliśmy +(e)śmy połaskotali	połaskotałyśmy +(e)śmy połaskotały
2 os.	połaskotałeś +(e)ś połaskotał	połaskotałaś +(e)ś połaskotała	połaskotałoś +(e)ś połaskotało	połaskotaliście +(e)ście połaskotali	połaskotałyście +(e)ście połaskotały
3 os.	połaskotał	połaskotała	połaskotało	połaskotali	połaskotały

bezosobnik: połaskotano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		połaskoczmy
2 os.	połaskocz	połaskoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	połaskotałbym bym połaskotał	połaskotałabym bym połaskotała	połaskotałobym bym połaskotało	połaskotalibyśmy byśmy połaskotali	połaskotałybyśmy byśmy połaskotały
2 os.	połaskotałbyś byś połaskotał	połaskotałabyś byś połaskotała	połaskotałobyś byś połaskotało	połaskotalibyście byście połaskotali	połaskotałybyście byście połaskotały
3 os.	połaskotałby by połaskotał	połaskotałaby by połaskotała	połaskotałoby by połaskotało	połaskotaliby by połaskotali	połaskotałyby by połaskotały

bezosobnik: połaskotano by

bezokolicznik: połaskotać

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

połaskotawszy

gerundium: połaskotanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: połaskotany

odpowiednik aspektowy: łaskotać

+

połaskotać

+

(KOGO/CO)