sep
-
w dawnej Polsce: danina w zbożu składana na rzecz właściciela ziemskiego
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
podatki, opłaty, świadczenia pieniężne -
Obciążenie 1 łanu dóbr duchownych na rzecz starostwa radomskiego wynikające z sepów, danin i podatku wynosiło [...] 70 gr.
źródło: Sebastian Piątkowski, Zdzisław Pietrzyk: Kościół katolicki, 2002 (books.google.pl)
Oprócz świadczeń pieniężnych chłopi zobowiązani byli świadczyć daniny w naturze. Do nich należały sepy, których wysokość wynosiła 1-6 korca owsa lub 1-2 korca żyta lub pszenicy z jednego łanu kmiecego.
źródło: Leszek Nowak, Piotr Przybysz: Marksizm, liberalizm, próby wyjścia, 1997 (books.google.pl)
[...] obowiązywały [...] świadczenia na rzecz księcia, np. stan, stacja, czyli obowiązek utrzymania panującego i jego świty, gdy zjechał do danej miejscowości [...]. Stan zamieniany był czasem na daninę w zbożu (sep, osep).
źródło: Władysław Rusiński: Rozwój gospodarczy ziem polskich, 1973 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sep
sepy
D. sepu
sepów
C. sepowi
sepom
B. sep
sepy
N. sepem
sepami
Ms. sepie
sepach
W. sepie
sepy
-
Zob. sypać
"Wyraz „sep” czyli zsep pochodzi od zsypywania do śpichrza (książęcego)." (Z. Gloger, Encyklopedia staropolska).