zajarać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. wpłynąć na kogoś tak, że zaczyna się czymś interesować, czuje wewnętrzne pobudzenie i entuzjazm

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

hobby i zainteresowania

Jak zajarać muzyka orkiestrowego hip-hopem, a jak zajarać powagą rapera?

źródło: NKJP: newsweek.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zajarałem +(e)m zajarał	zajarałam +(e)m zajarała	zajarałom +(e)m zajarało	zajaraliśmy +(e)śmy zajarali	zajarałyśmy +(e)śmy zajarały
2 os.	zajarałeś +(e)ś zajarał	zajarałaś +(e)ś zajarała	zajarałoś +(e)ś zajarało	zajaraliście +(e)ście zajarali	zajarałyście +(e)ście zajarały
3 os.	zajarał	zajarała	zajarało	zajarali	zajarały

bezosobnik: zajarano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zajarajmy
2 os.	zajaraj	zajarajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zajarałbym bym zajarał	zajarałabym bym zajarała	zajarałobym bym zajarało	zajaralibyśmy byśmy zajarali	zajarałybyśmy byśmy zajarały
2 os.	zajarałbyś byś zajarał	zajarałabyś byś zajarała	zajarałobyś byś zajarało	zajaralibyście byście zajarali	zajarałybyście byście zajarały
3 os.	zajarałby by zajarał	zajarałaby by zajarała	zajarałoby by zajarało	zajaraliby by zajarali	zajarałyby by zajarały

bezosobnik: zajarano by

bezokolicznik: zajarać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zajarawszy

gerundium: zajaranie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zajarany

+

zajarać

+

KOGO + CZYM

Zob. jarać