-
pot.
wyraz używany do podkreślenia reakcji mówiącego na coś, co budzi jego podziw i uznanie
-
Zwykle w formie zwielokrotnionej: ho, ho i ho, ho, ho .
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
-
|
A strzelać, ho, ho, potrafisz.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
|
|
- Ho, ho, przerosłeś mnie o głowę! - zauważył.
źródło: NKJP: Krzysztoń Jerzy: Obłęd, 1983
|
|
Przed wojną Sianki to była wieś, że ho, ho! W 1937 r. w 200 chałupach mieszkało ponad 1,5 tysiąca ludzi.
źródło: NKJP: Krzysztof Potaczała: Ostatnia Polka w Siankach, Nowiny, 2006
|
|
- Ho, ho, zdaje się, że nasza Karolcia nareszcie polubiła tę pyszną, pożywną zupę - ucieszyła się ciotka, widząc pusty talerz.
źródło: NKJP: Maria Krüger: Karolcia, 1959
|
-
-
Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.
CHRONOLOGIZACJA:
1551,
SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 14.03.2019