-
1.
strój zakonny w formie długiej, luźnej szaty, której krój i kolor określa reguła danego zakonu -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne -
- biały, brązowy, brunatny, czarny, granatowy, szary; dominikański, franciszkański, kapucyński; mnisi, zakonny habit
- habit księdza, zakonnicy; jakiegoś koloru
- habit z kapturem
- habit i welon; sutanna i habit
- fałdy, rękawy habitu
- ksiądz, siostra, zakonnica w habicie
- włożyć, zdjąć habit
-
Oczywiście zauważono naszą obecność w kościele i siostra w szarym habicie, z monstrancją wyhaftowaną na piersiach, podeszła do nas i wręczyła nam broszurki o mariawitach z takim samym obrazkiem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na pierwszej stronie.
źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Wenecja i inne szkice, 2008
Ojciec Skiba był korpulentnym, dobrotliwym staruszkiem o bystrych i wesołych, niebieskich oczkach. Chodził w tradycyjnym, przepasanym białym sznurem, brązowym habicie z kapturem, budząc powszechną, choć dyskretnie skrywaną, wesołość wśród uczestników konferencji.
źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K, 2006
Zakonnik był w płóciennym pomarańczowym habicie, kolorze bonzów buddyjskich, w sandałach na bosych nogach.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
W prowansalskim kościele niedaleko Gillette stary ksiądz w białym habicie, zarzuconym jak fartuch niedbałej gospodyni krzątającej się przy stole, odprawia mszę.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Podręcznik do ludzi: tom 1 i ostatni – Czaszka, 1996
Kilka krzepkich postaci w habitach wybiegło z cieni klasztornej arkady.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. habit
habity
D. habitu
habitów
C. habitowi
habitom
B. habit
habity
N. habitem
habitami
Ms. habicie
habitach
W. habicie
habity
-
łac. habitus 'stan; wygląd; strój, ubiór; sposób bycia'