dysputa
-
książk. dyskusja dotycząca poważnych tematów
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka -
hiperonimy: dyskusja
-
- publiczna; wielka dysputa; filozoficzne, ideologiczne, naukowe, polityczne, teologiczne; liczne, niekończące się; gorące, zażarte; intelektualne, jałowe, mądre, poważne, uczone dysputy; dysputy religijne
- dysputy na temat czegoś
- dysputy i spory; rozmowy i dysputy
- przedmiot dysputy; cykl dysput
- toczyć, wieść dysputy
- brać udział w dyspucie
-
Słynna była na przykład jego dysputa o Prouście z Wieniawą, który dowodził, że modny ów autor francuski to geniusz, subtelny artysta, mistrz „boskich detali”, Franc natomiast dowodził, że był to tępy matoł, grafoman i w ogóle kretyn.
źródło: NKJP: Jerzy Zaruba: Z pamiętników bywalca, 2007
Sam był jedynakiem, miał tylko matkę, więc byliśmy dla niego niejako zastępczą rodziną, a ojciec cenił sobie w nim szczególnie partnera do długich dysput, głównie politycznych.
źródło: NKJP: Jeremi Przybora: Przymknięte oko opaczności, 1994
Trudno o bardziej irytujący protekcjonalizm i rodzącą silniejsze oburzenie arogancję, niż te w telewizyjnych dysputach polskich polityków.
źródło: NKJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999
- Może otruła, może nie otruła, na dwoje babka wróżyła - włączyła się do dysputy gruba mieszczka w haftowanym półkożuszku. - Powiadają, ten poprzedni na śmierć się zapił. Szewc był.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
W tym samym czasie przez media przetacza się dysputa nad tym, czy grozi nam kryzys finansowy.
źródło: NKJP: Katalog pytań, Dziennik Polski, 2000-06-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dysputa
dysputy
D. dysputy
dysput
C. dyspucie
dysputom
B. dysputę
dysputy
N. dysputą
dysputami
Ms. dyspucie
dysputach
W. dysputo
dysputy
-
+ dysputa + (z KIM) + (nad CZYM | o CZYM)+ dysputa + (JAKA) -
niem. Disput
z fr. dispute